In 1861 is bij Leeuwen de Waalbandijk niet in staat het water langer te keren. IJsschotsen slaan een enorm gat in de dijk en veel huizen worden verwoest en mensen verdrinken. In Leeuwen kennen veel mensen nog het verhaal van Johanna van Beek, die zes dagen ronddreef op een deel van een dak. Ze hield zich in leven onder een dikke jas en likte regelmatig aan ijspegels om zo vocht binnen te krijgen. Na zes dagen werd ze gevonden door een groepje mannen uit Puiflijk, die met een bootje rondvoeren om te zoeken naar overlevenden en eventuele eigendommen van mensen veilig te stellen. Johanna van Bek heeft de watersnood overleefd. Voor haar is een gedenksteen geplaatst, die nu nog steeds in de Zandstraat ter hoogte van huisnummer 26. In Beneden-Leeuwen is ook een straat naar haar genoemd.