geschiedenis – Museum Tweestromenland

De geschiedenis

MUSEUM TWEESTROMENLAND werd in 1994 gevestigd in het oude ‘Elisabeth’. Het gebouw is van 1931; op 12 juni 1932 werd het officieel in gebruik genomen als St. Elisabeth Gesticht door zes zusters van de Franciscanessen van de Heilige Familie die chronisch zieken gingen verzorgen. Het eerste halfjaar werden er negen patiënten opgenomen. Er bleek grote behoefte te bestaan aan een kraamcentrum en dit werd in november van dat jaar gestart. Daarnaast werd in het gebouw spreekuur gehouden voor zuigelingen- en kleuterzorg (nu noemen we dat consultatiebureau). De kraamafdeling werd eind jaren ’50 afgebouwd wegens de toename van het aantal chronisch zieken dat gehuisvest moest worden. Met de verhuizing van het verpleegtehuis naar een nieuw en modern gebouw op het terrein achter het museum ging het tehuis deel uitmaken van de latere Zorggroep Maas en Waal. De Franciscanessen uit Leeuwen hielden zich naast ziekenzorg ook bezig met kleuteronderwijs. Op de tweede verdieping van het museum, in het zogenaamde Zorgstraatje, is informatie te vinden over het werk van verschillende kloosterorden in het Land van Maas en Waal. Er zijn objecten en foto’s te zien van o.a. De dochters van Wijsheid van Huize Boldershof in Druten. Deze zusters hielden zich bezig met gehandicaptenzorg. Boldershof is later overgegaan in zorginstelling ’s Heeren Loo. In Boven Leeuwen waren in Huize St. Jozef de Franciscanessen van Oirschot actief in de ouderen- en ziekenzorg. Het kloostergebouw is er niet meer. Verder zijn in het Zorgstraatje voorwerpen van de toenmalige wijkzorg te zien.

zusters en paters

Waren het in vroegere tijden zusters en paters en dorpsdokters die dag en nacht klaarstonden voor zieke medemensen, tegenwoordig zijn er verzorgenden en verpleegkundigen en artsen die zich met hart en ziel inzetten voor de medemens door zorg te verlenen in ziekenhuizen, verpleeghuizen, wijkorganisaties enz. Met de komst van Covid-19 als besmettelijke ziekte is gebleken hoe afhankelijk mensen zijn van goede zorgverleners. Wij hopen dat de museumbezoeker in het Zorgstraatje weer even stilstaat bij hoe fijn het is als er goede zorgverlening geboden kan worden. Zorg verlenen als beroep blijft altijd in ontwikkeling. Gelukkig zijn er nog steeds mensen die aandacht hebben voor de kwetsbare mensen in onze samenleving en kiezen voor een beroep in de zorgverlening”.

Er zijn steeds meer vormen van zorghulpverlening. Heden ten dage neemt ook de psychische- en jeugdhulpverlening een groot deel van de zorgverlening in en werken verschillende disciplines samen in wijkteams om problemen binnen gezinnen snel in kaart te brengen. Verslavingszorg bestond nog niet in de tijd van de zusters en paters. Dit geeft wel aan dat in de snelle wereld van vandaag er meer mensen zijn die tegen grenzen aanlopen en zorg behoeven.